redoxeigenschappen

Redoxeigenschappen verwijzen naar de neiging van een stof om elektronen af te staan (oxidatie) of op te nemen (reductie) tijdens chemische reacties. Deze eigenschappen worden bepaald door de oxidatietoestanden van de betrokken stoffen en door hun positie ten opzichte van elkaar in redoxparen. In een redoxreactie vindt elektronentransfer plaats tussen een oxidator, die elektronen accepteert, en een reductant, die elektronen levert.

Belangrijke concepten zijn onder meer het oxidatiegetal, redoxparen en het redoxpotentiaal. Standaard redoxpotentiaal, weergegeven als E0, geeft de neiging van een stof om te oxidëren of reduceren onder standaardomstandigheden aan. De combinatie van twee partners vormt een redoxkoppel dat samen het celpotentiaal bepaalt. Of een reactie spontaan verloopt, hangt af van de signatuur van het potentiaal; een positieve standaardcelpotentiaal (E0cell) wijst op een spontane reactie onder de juiste omstandigheden. De Nernst-vergelijking koppelt de werkelijke redoxpotentialen aan de concentraties van de reagenten en producten.

Meetmethoden en toepassingen. Redoxpotentialen kunnen elektrochemisch worden gemeten met methoden zoals potentiometrie en voltammetrie, vaak met referentie-elektroden en glas-elektroden. Toepeningen van redoxeigenschappen zijn onder meer corrosie-, batterij- en brandstofceltechnologie, milieuwetenschappen en voedingsmiddelen, waar oxidatie en reductie de stabiliteit en kwaliteit beïnvloeden. In biologie spelen redoxreacties een centrale rol in processen zoals de elektronentransportketen bij mitochondriën en fotosynthese, en in de regulatie van celreacties.