pullbenadering

Pullbenadering is een operationele methode waarbij de uitvoering van werkzaamheden wordt geactiveerd door daadwerkelijke vraag uit de klant of de volgende processtap, in tegenstelling tot een pushbenadering waarbij werk op basis van prognoses wordt voortgestuwd. In lean en het Toyota Production System is de pull-benadering een kernprincipe: werk wordt pas gestart als er capaciteit beschikbaar is en er vraag naar die output is. Een veelgebruikt instrument is het kanban-systeem, waarbij visuele signalen aangeven welke onderdelen of taken weer geproduceerd of aangevuld moeten worden.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer het verlagen van werk in uitvoering (WIP) limieten, zodat flow en doorlooptijden verbeteren, en de afstemming van productie aan de vraag, vaak via takt-tijd en decouplingpunten. Het doel is om verspilling te voorkomen door te voorkomen dat er meer wordt geproduceerd dan nodig is, en door smallere, regelmatige stroom te creëren in plaats van grote batchproductie.

Voordelen van de pullbenadering zijn onder andere minder voorraadvorming, betere afstemming op klantvraag, lagere kosten door minder verspilling en snellere responstijden. Uitdagingen kunnen liggen in de noodzaak van betrouwbare vraagsignalering, sterke samenwerking met leveranciers en teams, en de vereiste discipline om WIP-beperkingen en kanban-regels consequent toe te passen.

Toepassingsgebieden omvatten productie en logistiek, detailhandel en ook softwareontwikkeling of kenniswerk, waar taken op basis van pull-signalen uit backlog of klantvraag worden getrokken. Implementatie verloopt vaak via value-stream mapping, vaststellen van ontkoppelpunten, invoering van kanban en WIP-limieten, training en continue verbetering.