prestatiekenmerk

Een prestatiekenmerk is een kenmerk dat de verwachte prestaties van een systeem of component specificeert. Het beschrijft hoe goed een product of dienst moet presteren, meestal in meetbare of verifieerbare termen, en vormt vaak een onderdeel van de vereisten in ontwerp- en ontwikkelprocessen.

Prestatiekenmerken worden gebruikt in specificaties, aanbestedingen, ontwikkeling en validatie. Ze richten zich op niet-functionele aspecten van een systeem en helpen bij het vergelijken van opties, het bepalen van acceptatiecriteria en het toetsen van naleving tijdens testen en evaluatie.

Veelvoorkomende prestatiekenmerken zijn onder meer laadtijd of responstijd (latentie), doorvoer (doorvoer), beschikbaarheid en betrouwbaarheid, schaalbaarheid, energieverbruik, geheugengebruik en foutpercentage. Voor hardware en software kunnen ook starttijden, onderhoudsvensters en degraded mode-gedrag worden genoemd.

Deze kenmerken moeten meetbaar en verifieerbaar zijn met een duidelijke meetmethode, experimentele omstandigheden, en een meetwaarde. Vaak worden targetwaarden of grenswaarden vastgesteld, eventueel met een acceptatiegrens en een uitschietingsmarge. Ook kan een prestatiekenmerk in een Service Level Agreement (SLA) worden vastgelegd.

Prestatiekenmerken behoren tot de categorie niet-functionele vereisten en staan naast functionele eisen. Ze kunnen organisatorische en technische aspecten beïnvloeden en worden meestal beheerd in requirements documents, ontwerpdocumenten en testplannen.

Bij systeemontwerp nemen partijen vaak afwegingen tussen verschillende prestatiekenmerken. Hogere prestaties kunnen leiden tot hogere kosten, meer energieverbruik of complexiteit. Het is daarom essentieel om realistische doelstellingen te kiezen, afhankelijkheden te herkennen en de kenmerken in de hele levensduur te monitoren.