planningsfuncties

Planningsfuncties zijn functies of regels die in plan- en planningsprocessen worden gebruikt om uit inputdata een concreet plan of schema af te leiden. Ze kunnen wiskundige modellen zijn of algoritmische procedures die beslissingen geven over volgorde, timing en toewijzing van middelen. Zo’n functie bouwt voort op gegevens zoals taken of opdrachten, verwerkingstijden, gewenste leverdata, capaciteiten van middelen en eventuele beperkingen of relaties tussen taken.

In de praktijk komen planningsfuncties voor in verschillende domeinen, bijvoorbeeld productieplanning, projectmanagement, workforce planning en transport- of logistiekbeheer. Kenmerkend is dat ze inputgegevens linken aan een uitvoerbaar plan, doorgaans een tijdschema en toewijzing van middelen. De doelstellingen variëren: het verkorten van de doorlooptijd (makespan), het minimaliseren van kosten of tardierisico’s, en het maximaliseren van benutting van capaciteit of betrouwbaarheid van levertijden.

Typische methoden om planningsfuncties te implementeren zijn onder meer exacte methoden zoals lineaire of integer programming en constraint programming, welke het optimale plan zoeken onder gegeven constraints. Ook heuristische en metaheuristische benaderingen worden veel gebruikt, vaak alliance met decompositionstechnieken zoals master production scheduling of material requirements planning. Daarnaast bestaan er dynamische of adaptieve planningsfuncties die meeveranderen bij onvoorziene omstandigheden of onzekerheden.

Samengevat zijn planningsfuncties middelen om data om te zetten in realistische en haalbare plannen, met aandacht voor tijd, resources en doelstellingen, binnen de context van een specifieke operationele omgeving.