plafondlimiet

Plafondlimiet is een term uit financiën en begrotingen die verwijst naar het maximale bedrag dat in een bepaalde context mag worden uitgegeven, geleend of gereserveerd. Het werkt als een bovenlimiet of “plafond” waarboven men niet mag gaan zonder aanvullende goedkeuring of herziening van het budget of contract.

In publieke financiën, zoals bij overheden en gemeenten, wordt een plafondlimiet vaak vastgelegd per programma of per begrotingsjaar. Deze plafonds dienen om uitgavenstijging te beheersen en macrofinanciële plannen haalbaar te houden. Als werkelijke uitgaven het plafond dreigen te overschrijden, volgen meestal aanpassingen via een begrotingswijziging, een extraamtesanering of een aanvullende begroting. Het plafond kan ook verschuiven bij herzieningen of meerjarenramingen.

In bedrijfs- en projectbudgetten geldt een vergelijkbare werking: afdelingen krijgen een plafondlimiet voor uitgaven. Overschrijding kan leiden tot beperkingen in aankopen, herallocatie van middelen of goedkeuring van hoger management. Bij leningen en kredieten fungeert het plafond als de kredietlimiet die een financiële instelling aan een klant toekent; binnen dit plafond is gebruik toegestaan, terwijl overschrijding doorgaans aanvullende afspraken vereist.

Bij consumentenfinanciering kan plafondlimiet verwijzen naar de kredietlimiet op een kredietkaart of kredietlijn. Banken passen dit plafond aan op basis van kredietwaardigheid en betalingsgeschiedenis; wijziging vereist doorgaans toestemming van de kredietverstrekker.

Het begrip biedt duidelijkheid en controle over uitgaven en leningen binnen afgesproken grenzen.