overtoerisme

Overtoerisme is het verschijnsel waarbij een bestemming te veel bezoekers aantrekt ten opzichte van de draagkracht van de omgeving. Dit kan leiden tot overbelasting van infrastructuur en openbare ruimte, en tot een afname van leefkwaliteit voor bewoners en kwaliteit van de bezoekerservaring. De problematiek is sterk afhankelijk van locatie en periode.

Oorzaken omvatten goedkope reizen en globalisering, de aantrekkingskracht van geliefde plekken en marketing via sociale media, pieken in het seizoen, en een gebrek aan ruimtelijke planning. Een beperkte beschikbaarheid van betaalbare woningen voor inwoners, mede door korte verhuur, speelt eveneens een rol.

Gevolgen zijn onder meer stijgende woningprijzen, verdringing van bewoners en congestie in drukke gebieden, lawaai en vervuiling, en extra druk op water- en energiesystemen en afvalbeheer. Natuur- en erfgoedelementen kunnen beschadigen door overmatig gebruik. Voor bezoekers kan wachttijd en drukte de beleving verminderen.

Bekende voorbeelden worden vaak genoemd in debat over overtourismus: Venetië, Barcelona, Amsterdam en Dubrovnik. Sommige steden reageren met maatregelen om de druk te spreiden of te verminderen.

Beleid maakt gebruik van toeristenbelasting, quota of beperkingen op kortdurend verhuur, en strategieën om toerisme te verspreiden over minder bezochte gebieden. Investeringen in infrastructuur, openbaar vervoer en communicatie, en betrokkenheid van lokale gemeenschappen zijn eveneens gangbaar.

Onderzoek gebruikt indicatoren als bezoekersaantallen per gebied, kamerbezetting voor toeristen, woningbeschikbaarheid voor bewoners en milieu-effecten. Het doel is een evenwicht tussen economische voordelen van toerisme en leefbaarheid op lange termijn.