overstromingsoppervlakken

Overstromingsoppervlakken zijn geografische oppervlakken die tijdens een overstroming onder water komen te staan. Ze geven aan welke delen van het landschap inunderen bij een bepaalde waterstand of scenariowaarde. In kaartvorm bestaan ze doorgaans uit polygonen die samen het inundatiegebied vormen. Deze oppervlakken zijn belangrijk voor flood risk assessment, ruimtelijke planning en waarschuwings- en responsprocessen.

Er bestaan verschillende methoden om overstromingsoppervlakken te bepalen. Eenvoudige statische modellen (ook wel bathtub- of drempelmodellen) gebruiken een digitaal hoogtemodel en een gekozen waterstand om het inundatiegebied af te leiden. Geavanceerdere benaderingen omvatten 2D-hydrodynamische modellen die de stroming, snelheden en interacties met infrastructuur simuleren en dynamische inundatieoppervlakken leveren. Hydraulische modellen geven vaak gedetailleerdere informatie over waar water blijft hangen en waar het sneller beweegt.

Data en inputfactoren spelen een cruciale rol. Veelgebruikte bronnen zijn digitale hoogtemodellen (DEM of DHM), waterstanden, rivierafmetingen, dijken en bruggen, bebouwing en landgebruik. Relatieve onzekerheden in topografie, waterstanden en modellering dragen bij aan onzekerheid in de uiteindelijke overstromingsoppervlakken.

Toepassingen omvatten risicokaarten voor gemeenten en projectontwikkelaars, ruimtelijke planning en zoning, calamiteitenplanning en communicatiestrategieën voor noodmonitors en verzekerings- en schade-inschattingen. Beperkingen zijn onder meer bemonstering- en resolutienauwkeurigheid, onzekerheid in toekomstige waterstanden en veranderingen in urbanisatie en klimaat, die invloed hebben op de stabiliteit van de opgestelde overstromingsoppervlakken.