opslagtests

Op opslagtests zijn systematische evaluaties van de prestaties en betrouwbaarheid van opslagoplossingen, zoals harde schijven, solid-state drives (SSD's), netwerkschijven, opslagarea-netwerken (SAN) en cloudopslag. Het doel is om kenmerken als capaciteit, doorvoersnelheid, latency en betrouwbaarheid onder verschillende werklasten objectief te meten en vergelijkbaar te maken.

Wat doorgaans wordt getest omvat onder meer de maximale lees- en schrijfsnelheden (doorvoer), I/O-snelheid (IOPS), latentie bij verschillende blockgrootten en queue depths, en de prestaties bij sequentiële versus willekeurige toegang. Daarnaast komen endurance en betrouwbaarheid aan bod, zoals TBW, DWPD en foutencorrectie, evenals energieverbruik, warmteontwikkeling en meldings- of herstelprocedures bij uitval. Tests kunnen zowel synthetisch zijn (gebaseerd op gerichte I/O-matronen) als op realistische workloads (comprimeerde bestanden, database-queries, virtualisatie-workloads).

Methoden en omgevingen variëren: fabrikanten voeren interne tests uit, terwijl onafhankelijke reviewers en onderzoeksinstellingen vaak gestandaardiseerde testpakketten gebruiken. Veelgebruikte tools zijn onder meer fio, iozone, bonnie++, hdparm en dd. Resultaten worden doorgaans gepresenteerd als grafieken en tabellen met gerelateerde specifics zoals hardware, firmware, OS en testduur, die de reproduceerbaarheid beïnvloeden.

Op opslagtests gebaseerde bevindingen helpen consumenten bij aankoopbeslissingen, IT-beheer bij capaciteitsplanning en aanbieders bij prestatie-optimalisatie. Houd bij het interpreteren van resultaten rekening met caching, firmwareversies en testomstandigheden. Zie ook benchmarking, NVMe, HDD, SSD en cloudopslag.