ontwerpmethodes

Ontwerpmethoden, ook wel ontwerpmethodieken genoemd, verwijzen naar systematische benaderingen en technieken die ontwerpers gebruiken om problemen op te lossen en nieuwe producten, diensten of ervaringen te creëren. Ze geven structuur aan het ontwerpproces, helpen bij het begrijpen van gebruikersbehoeften, het genereren van ideeën en het evalueren van ontwerpen. Doel is om tot bruikbare, realiseerbare en wenselijke oplossingen te komen terwijl rekening wordt gehouden met context, tijd en middelen.

Ontwerpmethoden kunnen worden onderverdeeld in generatieve (creatieve) en evaluatieve methoden, en in mensgerichte of technische benaderingen. Generatieve methoden richten zich op het genereren van veel ideeën en concepten, terwijl evaluatieve methoden dienen om ontwerpen te beoordelen en te testen. Mensgerichte methoden plaatsen gebruikers en stakeholders centraal, bijvoorbeeld via empathie, participatie of co-design.

Veel gebruikte methoden zijn onder meer: contextueel onderzoek, interviews, persona’s en scènevorming, customer journey maps, brainstormen, ideation-technieken, schetsen en prototyping (van low-fidelity tot high-fidelity), usability testing en heuristic evaluation. Dienst-, product- en interactieontwerpers combineren vaak meerdere methoden in iteraties, vaak in een design-thinking- of double-diamond-achtig raamwerk.

De keuze voor specifieke ontwerpmethoden hangt af van doel, doelgroep, tijd, budget en context. Resultaten variëren van storyboards en prototypes tot ontwerpdocumenten en stijlgidsen. Een kenmerk van ontwerpmethoden is flexibiliteit: ze kunnen worden aangepast aan veranderende eisen en leerprocessen gedurende het project ondersteunen.