ontwerpmethode

Een ontwerpmethode is een systematische benadering om een ontwerp te realiseren. Ze combineert creativiteit met structuur en biedt kaders voor besluitvorming, communicatie en evaluatie. Ontwerpmethoden worden toegepast om de functionaliteit, bruikbaarheid, kosten en duurzaamheid van een oplossing te waarborgen, rekening houdend met context, gebruikers en stakeholders.

Veel gebruikte ontwerpmethoden komen uit design thinking, user-centered design, participatory design en systems engineering. Kenmerkend is een iteratief proces met begrip van de gebruiker, ideevorming, prototyping en evaluatie. Methoden bestaan uit een repertoire van technieken zoals empathie-onderzoek, brainstormen, wireframing, prototyping en usability tests, die in verschillende combinaties kunnen worden toegepast afhankelijk van de context.

Een typische ontwerpmethode omvat fasen als probleemdefinitie, eisenverzameling, conceptontwikkeling, detaillering, prototyping, testen en implementatie. De workflows variëren van lineair tot iteratief en hybride modellen zoals design thinking of agile design. Het doel is continue feedback te integreren en risico’s vroegtijdig te detecteren.

Toepassingsgebieden zijn onder meer industrieel ontwerp, interactief ontwerp, softwareontwikkeling, architectuur en serviceontwerp. Voordelen zijn een betere afstemming op gebruikersbehoeften, hogere kans op succes en kostenbesparing door vroegtijdige evaluatie. Uitdagingen zijn onder meer tijd- en resource-intensiteit, afhankelijkheid van facilitator en de noodzaak om methoden contextueel te schalen.

De term ontwerpmethode verwijst vaak naar een verzameling van methoden en technieken en verschilt per vakgebied. Historisch ontstonden veel methoden in de tweede helft van de twintigste eeuw met de opkomst van human-centered design en productontwikkeling, en ze zijn sindsdien verder geëvolueerd met digitale en participatieve praktijken.