onderwaterlandschappen

Onderwaterlandschappen verwijzen naar de topografie en ecosystemen van de onderwaterwereld. Ze ontstaan door een combinatie van geologische processen (zoals tectonische beweging, erosie en sedimentatie) en biologische activiteit (zoals de opbouw van koraalriffen, zeewier en zeebodemvegetatie). De landschappen variëren van koraalriffen en onderwatergebergten tot zand- en moddervloeren, canyons en grottovormen.

Belangrijke typen zijn koraalriffen, onderwatergebergten, canyons en trenches, zand- en modderbodems en zones met zeegrasvelden. Het licht, de druk en de zoutconcentratie veranderen met diepte en beïnvloeden welke organismen voorkomen en hoe voedselketens functioneren.

Onderwaterlandschappen leveren ecosysteemdiensten zoals beschutting en voedsel voor talrijke soorten, bescherming tegen kusterosie en koolstofopslag. Daarnaast dienen ze als foerageer- en nurseriesgebieden voor vele vis- en ongewervelde populaties.

Onderzoek naar onderwaterlandschappen maakt gebruik van duiken, sonar en ROV's (remote operated vehicles), en van remote sensing op grotere afstanden en computermodellen om topografie, samenstelling en veranderingen in kaart te brengen.

Deze landschappen staan onder druk door klimaatverandering en zeespiegelstijging, verzuring van de oceaan, overbevissing, vervuiling en fysieke schade door scheepvaart en kustontwikkeling. Beheermaatregelen omvatten mariene beschermde gebieden, duurzame visserijpraktijken, monitoring en herstelprojecten voor koraalriffen en zeegrasvelden.

Hun belang voor mens en wetenschap ligt in voedselvoorziening, bescherming van kusten en inspiratie voor toerisme en cultureel erfgoed.