onderkomen

Onderkomen is een Nederlands begrip dat zowel als zelfstandig naamwoord als werkwoord wordt gebruikt. As zelfstandig naamwoord verwijst het naar de plek waar iemand woont of verblijft: accommodatie, onderdak of onderkomen als verzamelnaam voor een woning, logeerplek of opvanglocatie. Het kan gaan om private woningen, tijdelijke onderkomens voor reizigers, of crisisopvang in noodgevallen. Het woord dekt een breed scala aan leefruimtes, van een kamer tot een wooncomplex. In de dagelijkse taal wordt het vaak aangevuld met specifieker termen zoals huisvesting, verblijf of onderdak. De meervoudsvorm is onderkomens.

As zelfstandig naamwoord wordt onderkomen vooral gebruikt in woning-, reis- en sociaal-beleidscontexten om leefruimte of logies aan te duiden, inclusief tijdelijke onderkomens voor vluchtelingen of mensen die opvang nodig hebben.

Als werkwoord betekent onderkomen geven of krijgen: iemand onderkomen verlenen of vinden naar onderkomen. Het wordt gebruikt in uitdrukkingen als onderkomen bieden of onderkomen vinden, en kan verwijzen naar het verschaffen van leefruimte aan anderen of naar het vinden van een plek om te verblijven.

Etymologisch gezien gaat onderkomen terug op onder- en komen, met de oorspronkelijke betekenis van onderdak of onder een dak komen te wonen. Het woord wordt in het Nederlands vooral in formele of beleidsmatige contexten aangetroffen, maar blijft ook in informeel taalgebruik algemeen begrepen.