nummeringsregeling

Nummeringsregeling is een systeem van regels en afspraken voor het toewijzen en beheren van numerieke identificaties binnen een bepaald domein. Het doel is eenduidigheid, traceerbaarheid en efficiënte gegevensverwerking. Een dergelijke regeling beschrijft wie nummers mag toewijzen, welke objecten in aanmerking komen, en welke format- en validatieregels gelden.

Een nummeringsregeling omvat doorgaans formatregels (lengte, gebruikte tekens, controlegetallen), het classificeren van nummers naar subgroepen, en bepalingen over versie- en migratiemanagement. Ook wordt vastgelegd hoe wijzigingen doorgevoerd worden, hoe terugblik mogelijk is en hoe koppelingen tussen verschillende registraties blijven werken. Governance-aspecten, zoals verantwoordelijkheden, beveiliging en openbaarmaking, staan vaak centraal.

Toepassingsvelden kunnen verschillen: overheidsregistraties zoals adressen, kadastrale nummers en documenten; bibliotheek- of productcodes; en registraties in logistiek of ICT-systemen. Door standaardisatie worden duplicaten voorkomen, gegevensuitwisseling vereenvoudigd en interoperabiliteit vergroot.

Implementatie vraagt om duidelijke documentatie, training en controles op gegevenskwaliteit. Bij wijzigingen is planning en migratie naar een nieuw systeem essentieel, met behoud van traceerbaarheid en compatibiliteit met historische gegevens.