normaalspanning

Normaalspanning, ook wel nominale spanning genoemd, is de spanningwaarde die als referentie dient voor een elektrische installatie, apparaat of systeem. Het bepaalt welke isolatie-, kabel- en beveiligingsspecificaties gelden en onder welke spanningsklasse apparatuur wordt ontworpen en geclassificeerd.

In de praktijk kan de werkelijke spanning in een netwerk fluctueren door belastingsvaratie, netbelasting en afstand tot de energiebron. Daarom gelden in de normen duidelijke grenzen waarbinnen de spanning mag variëren.

Normale spanning wordt vastgelegd in internationale normen. De meest gebruikte referenties zijn normen zoals IEC 60038 voor nominale spanningen en EN 50160 voor de spanningskenmerken van openbare laagspanningsnetten. Apparatuur is ontworpen en gecertificeerd voor een bepaalde spanningsklasse, zodat hij veilig en functioneel blijft binnen de toegestane band.

Voorbeelden van gangbare waarden: in Europa is de gebruikelijke nominale spanning 230 V bij enkelvoudige bedrading en 400 V bij driefasige systemen (line-to-line). In Noord-Amerika ligt de typische nominale spanning rond 120 V (enkele fase), met driefasige systemen van circa 208 V of 277 V in commerciële gebouwen.

Het begrip normaalspanning is dus een referentievlak voor ontwerp en labeling; de feitelijke spanning kan variëren maar blijft binnen de vastgestelde toleranties om veiligheid en compatibiliteit te waarborgen.

---