nonconcurrentieafspraken

Nonconcurrentieafspraken zijn contractuele bedingen waarin één partij zich verplicht om gedurende een afgesproken periode geen activiteiten te ontplooien die concurreren met de belangen van de andere partij. Ze komen veel voor in arbeidscontracten, bij de verkoop of fusie van bedrijven, en bij zakelijke partnerships. Doel is het beschermen van legitieme bedrijfsbelangen zoals vertrouwelijke informatie, klantrelaties en knowhow.

Een essentieel onderdeel van deze afspraken is de reikwijdte: tijdsduur, geografisch gebied en de aard van de beperkende activiteiten. De afspraken moeten nauwkeurig omschreven zijn en redelijk tot de oplossing dienen. Vaak onderscheiden nonconcurrentieafspraken zich van non-solicit (het verbod om klanten of medewerkers te benaderen) en van vertrouwelijkheids- of geheimhoudingsverplichtingen. Afhankelijk van de context kunnen er uitzonderingen of carve-outs gelden, bijvoorbeeld voor activiteiten die niet rechtstreeks concurreren met de kernactiviteiten van de andere partij.

Enforceability en beperkingen: de geldigheid van nonconcurrentieafspraken varieert per rechtsstelsel. Over het algemeen moeten ze redelijk zijn in duur, geografische reikwijdte en omvang, en noodzakelijk zijn ter bescherming van legitieme belangen. In veel jurisdicties geldt bovendien dat post-employmente beperkingen slechts afdwingbaar zijn als de werkgever een redelijke compensatie of andere waarborgen biedt en toetsen plaatsvinden door een rechter of toezichthouder. Onredelijke of te ruime bepalingen kunnen nietig worden verklaard.

Praktische overwegingen: partijen adviseren juridisch advies in te winnen bij het opstellen en beoordelen van een nonconcurrentieafspraak, en letten op duidelijke definities, redelijke beperkingen en passende waarborgen.