netwerksignalen

Netwerksignalen zijn de fysieke representaties van informatie die via een computernetwerk worden verzonden. Ze geven data weer als variaties in een fysieke grootheid, zoals spanning, lichtintensiteit of radiogolven. Netwerksignalen kunnen analoog of digitaal zijn en worden over verschillende media getransporteerd.

De gebruikte media bepalen de vorm van het signaal. Bekabelde verbindingen gebruiken doorgaans elektrische signalen in koperkabels (twisted pair of coax) of optische signalen in glasvezel. Draadloze netwerken verzenden signalen als elektromagnetische golven; ook hierin zijn frequentie en modulatie bepalend. Signalen kunnen verliezen (attenuatie), ruis en vervorming ondervinden, waardoor versterking, afscherming en impedantiematching nodig zijn.

Tijdens verzending worden data omgezet in signalen via modulatie en codering. Modulatietechnieken zoals QAM, PSK, FSK en OFDM koppelen digitale data aan veranderingen in amplitude, fase of frequentie. Kodering (zoals NRZ, Manchester) en foutencorrectie verbeteren de betrouwbaarheid. Synchronisatie en timing zijn essentieel voor correcte demodulatie.

Kwaliteit van netwerksignalen wordt beoordeeld aan de hand van metingen zoals signaal-ruisverhouding (SNR), bitfoutkans (BER) en eye-diagrammen. Apparatuur gebruikt equalizers, filters en regenerators om signaal-integriteit te behouden over lange afstanden of drukke netwerken.

Voorbeelden van netwerksignalen zijn Ethernet-signalen op koperen of glasvezelkabels, Wi-Fi- of cellulairesignalen. Netwerksignalen vormen de kern van telecommunicatie en data-overdracht, en de regels voor hun amplitude, frequentie en modulatie worden deels gestandaardiseerd in organisaties zoals IEEE en ITU.