netwerkdoorvoer

Netwerkdoorvoer, of throughput, is de hoeveelheid data die succesvol door een netwerkpunt kan worden verzonden in een bepaald tijdsbestek. Het wordt doorgaans uitgedrukt in bits per seconde (bps) of bytes per seconde, met gebruikte eenheden als Mbps en Gbps. Een belangrijk onderscheid is dat de bandbreedte de maximale capaciteit van een verbinding aangeeft, terwijl throughput de werkelijke hoeveelheid data is die in de praktijk wordt vervoerd, met overhead en retransmissies meegerekend.

Factoren die de throughput bepalen zijn onder meer de fysieke laag en het gebruikte medium (koperen kabel, glasvezel of draadloos), de latency en jitter, foutkansen en hertransmissies, en de protocoloverhead van bijvoorbeeld TCP/IP. Daarnaast speelt congestie in het netwerk een rol en kunnen buffers in routers zowel doorvoer als vertraging beïnvloeden (bufferbloat). Bij draadloze verbindingen spelen signaalsterkte, interferentie en rate adaptation een grote rol.

Metingen en praktijk: throughput wordt gemeten tussen twee eindpunten met hulpmiddelen zoals iperf/iperf3 of via speedtests. Het onderscheid tussen netto throughput (waarde van de payload) en bruto capaciteit (inclusief overhead) is gebruikelijk en relevant voor netontwerp en evaluatie.

Optimalisatie en context: verbeteringen komen vaak door bekabelde verbindingen te prefereren, MTU-afstemming en TCP-venster tuning, en door overbodige retransmissies te verminderen. In draadloze netwerken kan routing, kanaalkeuze en infrastructuurupgrades de doorvoer verhogen. Het begrip throughput wijkt af van begrip bandbreedte: throughput is wat daadwerkelijk wordt verplaatst, afhankelijk van netwerkbelasting en protocolgedrag.