nagelbijten

Nagelbijten, ook wel onychophagie genoemd, is het gewoonlijk onbewuste bijten, likken of plukken van de nagels en nagelriemen. Het valt onder body-focused repetitive behaviors (BFRB). Nagelbijten wordt pas als problematisch beschouwd wanneer het leidt tot nagelbedbeschadiging, pijn, infecties of sociale of functionele beperkingen.

De precieze oorzaak is onbekend en meestal multifactorieel: genetische aanleg, temperament zoals onrust of impulsiviteit, en stress of angst spelen een rol. Nagelbijten kan dienen als copingmechanisme bij spanning, verveling of concentratieproblemen. Het komt vooral voor bij kinderen en tieners en neemt bij veel mensen af met de leeftijd; bij volwassenen blijft het in mindere mate voorkomen.

Langdurig nagelbijten kan leiden tot beschadigde nagelplaat, nagelbedontsteking (paronychia) en huidirritatie rond de nagels, met kans op infecties. Ook nagelbedden kunnen misvormen raken en nagelriemen kunnen slikken of uitpuilen. Daarnaast kan de gewoonte esthetisch en sociaal onaangenaam zijn.

Behandeling richt zich op het herkennen van triggers en het doorbreken van de gewoonte. Therapie kan bestaan uit Habit Reversal Training (bewustwording van de gewoonte, vervangende reactie, sociale ondersteuning) en cognitieve gedragstherapie bij aanhoudende klachten. Zelfhulpmiddelen omvatten het kortknippen van nagels, het gebruik van beschermende middelen zoals bitter smakende nagellak, het dragen van handschoenen of het inzetten van fidgettools, en doelgerichte stressmanagement. Behandelingsopties dienen afgestemd te worden door een professional.