Home

multidrugresistentie

Multidrugresistentie verwijst naar het verschijnsel dat micro-organismen, met name bacteriën, ongevoelig zijn voor meerdere antimicrobiële middelen die normaal gesproken werkzaam zijn. In de klinische praktijk wordt MDR meestal gedefinieerd als resistentie tegen ten minste drie verschillende antibioticaklassen; er bestaan ook termen als XDR (uitgebreid drugresistent) en PDR (pandrugresistent).

Resistentie ontstaat door genetische veranderingen en via horizontale genoverdracht. Bacteriën kunnen weerstandgen overnemen via plasmiden, transposons

Factoren die MDR bevorderen zijn onjuist of overmatig antibioticagebruik in de gezondheidszorg en veehouderij, beperkte diagnostiek

De gevolgen voor de zorg zijn aanzienlijk: MDR-infecties zijn moeilijker te behandelen, leiden tot langere opnames

Preventie draait om verantwoorde antibioticagebruik, strikte infectiepreventie en snelle diagnostiek, aangevuld met vaccinatie en goede hygiëne.

Behandeling blijft vaak beperkt tot combinatiebehandelingen en, afhankelijk van het resistentiepatroon, mogelijk nieuwere middelen. Het voorkomen

en
integrons.
Belangrijke
mechanismen
zijn
enzymatische
inactivatie
van
medicijnen,
wijziging
van
doelwitmoleculen,
actief
uitpompen
van
geneesmiddelen
en
verminderde
permeabiliteit;
biofilms
kunnen
de
blootstelling
verder
beperken.
en
vaak
gebrekkige
infectiepreventie.
en
hogere
kosten.
Voorbeelden
van
MDR-pathogenen
zijn
MRSA,
ESBL-producerende
Enterobacterales,
carbapenemase-producerende
Enterobacterales
(CRE/CPE),
vancomycine-resistente
Enterococcus
(VRE)
en
multiresistente
Pseudomonas
aeruginosa
of
Acinetobacter
baumannii.
Internationaal
worden
monitoring
en
richtlijnen
ondersteund
door
organisaties
zoals
de
WHO
(GLASS)
en
EUCAST-breakpoints.
en
beheersen
van
MDR
vereist
wereldwijde
samenwerking
en
voortdurende
inspanningen
om
antibioticagebruik
te
beperken
en
infecties
te
voorkomen.