metningsflux

Metningsflux, oftewel saturatieflux, is een term uit transportfenomenen die verwijst naar de maximale flux waarmee een stof door een grens of in een systeem kan passeren onder bepaalde omstandigheden. De flux bereikt een plafond wanneer de ontvangende medium, de uitschrijf- of opnamecapaciteit of de beschikbare bindingssites verzadigd raken. Bij saturatie verdwijnt praktisch gezien de directe relatie tussen de driving force (zoals concentratie-, druk- of temperatuurgradiënt) en de netto flux; bij verdere verhoging van de driving force blijft de flux vaak constant of neemt deze slechts marginaal toe.

Oorzaak van saturatie ligt meestal in beperkte opslagmogelijkheden of in mechanische begrenzingen van transportprocessen. Voor diffusie- en adsorptieprocessen betekent saturatie vaak dat alle beschikbare locaties of moleculen zijn bezet. In elektrochemie en massatransport leidt saturatie tot een limiting current, waarbij de snelheid van de reactie wordt beperkt door de leveringen van reactanten aan het oppervlak. In radiatieve overdracht kan de flux dalen tot saturatie bij hoge optische diepte, wanneer herhaalde absorptie en emissie het netto-uitstroompatroon beperken.

Datapunten en modellering: metingsplots van flux versus driving force vertonen vaak een kenmerkende plateaufase die de maximale flux aangeeft. In wiskundige modellen wordt metingsflux vaak geïntroduceerd als een begrensende fluxwaarde (J_sat) die niet overschreden kan worden, ongeacht verdere verhoging van de prikkel.

Zie ook: limietstroom, diffussie-limiet, saturatie, transportverschijnselen.