magneetmateriaal

Magneetmateriaal is een materiaal met magnetische eigenschappen die sterk reageren op magnetische velden en in veel gevallen magnetisatie kunnen behouden zonder voortdurend extern veld. Ze worden doorgaans onderverdeeld in harde (permanente) magnetische materialen en zachte magnetische materialen, afhankelijk van hun retentie en permeabiliteit.

Harde magnetische materialen hebben hoge coerciviteit en grote retentieve magnetisatie. Voorbeelden zijn neodymium-ijzer-boron (NdFeB), samarium-kobalt (SmCo), ferriet en Alnico. NdFeB biedt de hoogste magnetische veldsterkte maar is bros en gevoelig voor corrosie en temperatuur; SmCo is beter bestand tegen hoge temperaturen en corrosie; ferrieten zijn goedkoop en corrosiebestendig maar leveren lagere magnetische prestaties; Alnico combineert magnetische stabiliteit bij hogere temperaturen met goede mechanische eigenschappen.

Zachte magnetische materialen zijn ontworpen om magnetische velden efficiënt te concentreren en snel weer af te laten nemen. Ze hebben hoge permeabiliteit en lage coerciviteit. Voorbeelden zijn koolstofstaal, siliconestaal en recente amorfe en nanocrystalline materialen. Ze worden veel ingezet in kernmaterialen voor transformatoren en motoren, waar lage verliezen en snelle magnetisering nodig zijn.

Eigenschappen die het gebruik bepalen zijn magnetische flux, retentie, coerciviteit, temperatuurstabiliteit en corrosiebestendigheid.

Toepassingen omvatten hoofdzakelijk elektrische machines (motoren en generators), transformatoren, luidsprekers en, in sommige gevallen, dataopslag en sensortechnologie.

Productie en milieu: magnetmaterialen worden vervaardigd uit legeringen door smeden, gieten of sinteren, gevolgd door warmtebehandeling en magnetisatie. De industrie maakt gebruik van zeldzame aardmetalen (vooral in NdFeB), wat vragen oproept over levering, kosten en recycling. Duurzaamheid en recycling nemen toe in beleid en onderzoek.