maansfase

Maansfase verwijst naar de verschillende vormen die de maan aannemt wanneer deze vanuit de aarde wordt waargenomen. Deze fasen ontstaan door de relatieve posities van de maan, de aarde en de zon, waarbij het deel van de maan dat verlicht is door zonlicht vanaf de aarde gezien variëert. De cyclus van de maanfasen duurt ongeveer 29,5 dagen en wordt een synodische maand genoemd.

De belangrijkste fasen zijn de nieuwe maan, de eerste kwartier, de volle maan en het laatste kwartier. Bij de nieuwe maan staat de maan tussen de aarde en de zon, waardoor het verlichte deel niet zichtbaar is. Tijdens de eerste kwartier is de rechterhelft van de maan verlicht, terwijl bij het laatste kwartier de linkerhelft zichtbaar is. De volle maan treedt op wanneer de maan zich aan de tegenovergestelde kant van de aarde bevindt ten opzichte van de zon, waardoor het gehele verlichte deel zichtbaar is.

Tussen deze hoofdfasen liggen de tussenfasen: de toenemende maan (wanneer het verlichte deel groter wordt) en de afnemende maan (wanneer het verlichte deel kleiner wordt). Deze fasen worden veroorzaakt door de maan die rond de aarde beweegt, waardoor het hoekje van de zonlichtverlichting dat we zien langzaam verandert.

Maansfasen hebben invloed op de getijden, de landbouw en zelfs op de menselijke cultuur, waarbij ze traditioneel zijn gebruikt voor kalenders en rituelen. De waarneming van de maanfasen is eenvoudig met het blote oog mogelijk en vormt een interessant onderwerp voor zowel amateur- als professionele astronomen.