lichtstoot

Lichtstoot is de impuls die licht overbrengt op voorwerpen wanneer het interactie heeft met materie. In de context van natuurkunde beschrijft het het momentum van fotonen en het daarmee samenhangende stralingsdruk-effect: licht kan een object duwen via absorptie of reflectie.

Volgens de elektromagnetische theorie draagt licht momentum. Voor een foton is het momentum p = E/c (of p = hν/c). Bij volledige absorptie krijgt een opening het momentum E/c, bij terugkaatsing van een ideaal oppervlak verdubbelt de overgedragen impuls, zodat de kracht groter is. Deze stralingsdruk is experimenteel aangetoond en speelt een rol in praktische toepassingen en fundamentele experimenten.

Historisch gezien zijn de concepten rond lichtmomentum verbonden met de ontwikkeling van de Maxwell-teorien en de daaropvolgende experimenten die de druk van licht op voorwerpen aantonen. Het idee vormt de basis van uiteenlopende onderzoeksgebieden en technische toepassingen.

In moderne wetenschap komt het begrip lichtstoot terug in technieken zoals optischetweezers, waarbij geconcentreerde laserstraling kleine deeltjes of cellen met nauwkeurige krachten kan manipuleren, en in het idee van zonnepanelen en ruimtevaarttoepassingen zoals zonnesails, die berusten op stralingsdruk. Ook in media kunnen verschillende formules voor het momentum van licht in een medium leiden tot discussies over de juiste beschrijving (Abraham–Minkowski-controverse).

Zie ook: stralingsdruk, fotonmomentum, optische tweezers, zonnesail, licht-materie-interactie.