licentiebepaling

Licentiebepaling is een clausule in een contract die bepaalt onder welke voorwaarden een licentie op intellectueel eigendom wordt verleend. In licenties voor rechten zoals auteursrecht, octrooi, merkrecht of databankrecht regelt deze bepaling bijvoorbeeld wat mag worden gedaan met de licentie, welke gebruiksbeperkingen gelden en welke verplichtingen de partijen hebben. Het doel is duidelijkheid te scheppen over de omvang van de rechten, de commerciële voorwaarden en de risico’s bij exploitatie en samenwerking.

Belangrijkste elementen zijn onder meer: de grant van licentie (welk recht wordt verleend en op welk IP-recht), de aard van de licentie (exclusief, niet-exclusief of gezamenlijk), het veld van gebruik, het geografische gebied, de duur, royalty’s en betalingsvoorwaarden, en eventuele sublicentiëringsrechten. Ook regels over know-how en onderhoud, en hoe eventuele verbeteringen of afgeleide werken die onder de licentie vallen worden behandeld ten opzichte van achtergrond-IP komen aan bod. Daarnaast kunnen beperkingen gelden op het gebied van wederverkoop, afgeleide werken, export en vertrouwelijkheid.

Verder bevat een licentiebepaling vaak afspraken over beëindiging en de afwikkeling van reeds verworven rechten, aansprakelijkheid en vrijwaringsverplichtingen, auditrechten en nalevingsverantwoordelijkheden. Ook worden de toepasselijke wetgeving en de bevoegde rechtbank genoemd voor geschillen. In de praktijk moet de bepaling rekening houden met mededingingsrechtelijke aspecten en nationale en Europese regels rondom IE-licenties, zodat de afspraken houdbaar zijn bij bedrijfsovernames en bij toekomstige wijzigingen in controle of markten.