leverbiopsie

Leverbiopsie is een medische ingreep waarbij een klein stukje leverweefsel wordt verwijderd voor microscopisch onderzoek. Hiermee kunnen oorzaken van leverziekte achterhaald worden, de ernst van leverbeschadiging vastgesteld en de respons op behandeling beoordeeld.

Er bestaan verschillende uitvoeringswijzen. Bij de percutane leverbiopsie wordt de naald via de buikwand in de lever gebracht, meestal onder echogeleide. Transjugaulk leverbiopsie gaat via de vene jugularis interna en wordt vaak toegepast bij coagulopathie of ascites, omdat risico op intraperitoneale bloeding geringer is. Laparoscopische leverbiopsie gebeurt tijdens een kijkoperatie en levert soms grotere weefselstalen op. Voorbereiding omvat meestal een coagulatietest, beeldvorming en schriftelijke toestemming; sommige patiënten vragen nuchter te blijven.

Indicaties zijn onder meer vermoeden van ontstekings- of vasculaire leverziekten, levercirrose of fibrose, leververvetting (NAFLD/NASH), cholestatische aandoeningen, ijzer- of koperstoornissen, levertumoren en evaluatie voor transplantatie of follow-up van behandelingen. Contra-indicaties bestaan uit actieve buikinfectie en oncontroleerbare coagulopathie of ernstige trombocytopenie; bij ascites of andere belangrijke aandoeningen kunnen relatieve contra-indicaties gelden.

Tijdens de procedure wordt een weefselstokje of -streepje verwijderd en door een patholoog onderzocht op ontsteking, steatose, fibrose en ijzer- of koperdeposities. De resultaten helpen bij diagnostiek en stadiëring (bijv. fibrosegradatie). Mogelijke risico’s zijn pijn op de punctieplaats, bloeding, leverperitoneale bloedingen of zeldzame complicaties zoals pneumothorax; patiënten krijgen meestal een korte observatieperiode en advies over activiteiten na de ingreep. Niet-invasieve alternatieven zoals elastografie en serum biomarkers bestaan ook, maar leveren mogelijk minder detailrijke informatie.