kustvaartvaartuigen

Kustvaartvaartuigen zijn schepen die primair worden ingezet voor kustvaart: vervoer tussen havens langs een kustlijn en in nabijgelegen zeegebieden. Ze opereren meestal op korte afstanden van land, dienen als schakels in regionale handelsnetwerken tussen binnenvaart en oceaanvaart, en kunnen zowel goederen als passagiers vervoeren.

Kenmerkend voor kustvaartvaartuigen is hun relatief kleine formaat vergeleken met oceaanvaart. Ze hebben een lage diepgang en goede wendbaarheid, waardoor ze kunnen opereren in ondiepe havens en diverse kustwateren. De bouw is vaak robuust en onderhoudsvriendelijk, veelal van staal. Laadinrichtingen variëren van containers en bulkopslag tot ro-ro en losgoedvervoer; sommige vaartuigen bieden ook passagiersdiensten langs de kust.

Economisch spelen kustvaartvaartuigen een cruciale rol in korteafstandshandel en regionale logistiek. Ze brengen goederen zoals bouwmaterialen, landbouwproducten, brandstoffen en chemische producten naar havens die mogelijk niet door grotere schepen worden aangedaan. Daarnaast functioneren ze als feeder-schepen of worden ze ingezet voor havendienst- en onderhoudstaken.

Regelgeving en veiligheid: kustvaartvaartuigen vallen onder internationale en nationale maritieme regelgeving, waaronder verdragen zoals SOLAS en MARPOL, afhankelijk van hun grootte en functie. Bemanning moet voldoen aan relevante eisen (STCW), en schepen worden ingedeeld en gecertificeerd door classificatiebureaus en bevoegde autoriteiten. De precieze regels variëren per land en scheepstype.