kleurgradatie

Kleurgradatie, ook wel gradient genoemd, is een geleidelijke overgang tussen twee of meer kleuren. Het wordt gebruikt om diepte, volume of beweging te suggereren en vindt toepassing in kunst, grafisch ontwerp en gebruikersinterfaces.

Een gradient bestaat uit een of meerdere kleurtoppers (color stops) die elk een kleur en een positie aangeven, meestal van 0% tot 100%. De combinatie bepaalt hoe de overgang verloopt. Enkele gangbare typen zijn lineaire gradient (verloop langs een rechte lijn), radiale gradient (uit een centrum uitdijend verloop) en conische gradient (verloop rondom een punt). Complexe ontwerpen combineren meerdere stops en soms verschillende typen.

De overgangsstijl ontstaat door interpolatie tussen de kleuren. In digitale media gebeurt dit meestal in een RGB-kleurensysteem (sRGB); sommige software gebruikt perceptueel uniforme kleurruimtes zoals LAB of LCH om de waargenomen vloeiendheid van de overgang te verbeteren.

Toepassingen: achtergrondverlopen op websites, knoppen en pictogrammen, en in grafische ontwerpen; in data-visualisatie en cartografie voor het tonen van gradaties van waarde of categorie; in drukwerk voor schaduwwerking en sfeerverhoging.

Ontwerp- en toegankelijkheidsaspecten: kies kleuren met voldoende contrast en houd rekening met kleurenblindheid. Vermijd overdreven snelle kleurveranderingen of lange cycli die de leesbaarheid kunnen belemmeren; voeg waar mogelijk extra aanwijzingen toe zoals vormen en labels naast kleur.

Technische overwegingen: banding kan optreden bij lage kleurdiepte; dithering kan dit verzachten. Gebruik waar mogelijk kleurbeheer en test gradients op verschillende schermen en in drukwerk om consistente resultaten te waarborgen.