kalibratieprotocol

Een kalibratieprotocol is een gestructureerd document waarin de procedure voor het kalibreren van een meetinstrument, sensor of systeem wordt vastgelegd. Het doel is de traceerbaarheid en de nauwkeurigheid van meetresultaten te waarborgen, door referenties en acceptatiecriteria expliciet te maken.

Het protocol omschrijft de reikwijdte, gebruikte referentiematerialen en normen, de kalibratiefrequentie en de vereiste competenties van het personeel. Ook worden omgevingseisen, opzet van de meting en de wijze van validatie duidelijk vastgelegd.

Belangrijke inhoud bestaat uit instrumentidentificatie, gebruikte referentiestandaarden, kalibratiestappen, meetopstellingen, dataverwerking en de berekening van meetonzekerheden. Daarnaast staan afwijkingen, corrigerende acties en de rapportage- en archiveringsvereisten beschreven.

Het proces omvat planning, uitvoering door gekwalificeerd personeel, evaluatie van resultaten tegen acceptatiecriteria en eventuele onderhouds- of vervangingsmaatregelen. Het eindrapport documenteert bevindingen, besluiten en traceerbare gegevens voor audits en certificering.

Kwaliteitsaspecten zijn onder meer traceerbaarheid naar nationale of internationale standaarden, beheer van onzekerheden en bewaring van documenten. Kalibratieprocedures sluiten aan bij normen zoals ISO/IEC 17025 en relevante sectorale standaarden, afhankelijk van de toepassingscontext.

Toepassingsgebieden omvatten metrologie, industriële automatisering, beeldvorming en sensortechnologie, medische apparatuur en robotica.