kabelweerstanden

Kabelweerstanden is een term die in de elektronica twee betekenissen kan hebben. In de ene betekenis verwijst het naar weerstanden die in kabels of kabelassen zijn opgenomen om vermogens te beperken, demping te geven of als belasting. In de andere betekenis gaat het om de ohmse weerstand van de geleiders van een kabel zelf over een lengte, ook wel kabelweerstand genoemd. Beiden zijn relevant voor ontwerp en toepassing van elektrische systemen.

Wanneer kabelweerstanden als component in kabelvorm voorkomen, gaat het vaak om kabelachtige of lange, stevige weerstanden die resistief materiaal bevatten. Deze zijn meestal wire-wound op een keramische kern en afgedekt. Stoffen zoals nichroom of kanthal worden gebruikt. Vermogensklassen variëren van enkele watts tot enkele honderden watts. Kenmerken zijn onder meer stabiele weerstand, tolerantie van circa 1–10% en warmteontwikkeling bij belasting. Ze worden toegepast als vermogensweerstanden in voedingen, test- en dempcircuits, of als ballast. Nadelen zijn grotere afmetingen en inductieve eigenschappen die bij snelle schakelingen een rol kunnen spelen.

De tweede betekenis betreft de weerstand van de kabel zelf. De ohmse weerstand R van een stukje kabel is R = ρ·L/A, met ρ de soortelijke weerstand van het geleidend materiaal, L de lengte en A de dwarsdoorsnede. Voor koperen kabels is de waarde meestal klein, maar bij lange kabels of hoge stromen kan spanningsval en verlies significant zijn. Fabrikanten geven vaak weerstand per kilometer bij een referentietemperatuur.

In ontwerp en onderhoud wordt rekening gehouden met kabelweerstanden bij spanningsvalberekeningen, temperatuursveranderingen en signaalintegriteit. Metingen gebeuren met een ohmmeter of via vier-draadsmeting. Bij hoge betrouwbaarheid kan de temperatuurscoëfficiënt of verloop onder belasting meespelen. Zie ook vermogensweerstand, weerstand en kabelspecificaties.