kabelhoogte

Kabelhoogte is de verticale afstand tussen een kabel en een referentiepunt, meestal het maaiveld of het vloeroppervlak in een ruimte. Het begrip wordt gebruikt bij zowel bovengrondse kabels zoals bovenleidingen als kabels die in sleuven, kabelgoten of leidingruimten zijn ondergebracht. De kabelhoogte is afhankelijk van de toepassing, het type kabel en de omgeving, en heeft invloed op veiligheid, onderhoud en benutting van ruimte.

Bij bovenleidingen en zichtbare kabels bepaalt de kabelhoogte de kans op contact met personen, voertuigen en objecten. De hoogte houdt rekening met buiging en uitzetting door temperatuur, wind en spanning, en dient als buffer tegen vallende voorwerpen. Ontwerp- en regelgeving schrijven minimale vrijhouden voor verschillende situaties en geven methoden voor het berekenen van sag en afstand. De hoogte moet voldoende clearance bieden boven wegen, waterlopen en gebouwen en rekening houden met toekomstige ontwikkelingen. Inspecties controleren of de hoogte nog aan de eisen voldoet.

Voor kabels in transport- en bouwomgevingen, zoals kabelgoten, distributiekanalen en technische ruimten, geldt dat de kabelhoogte zorg draagt voor voldoende bewegingsruimte bij installatie en onderhoud, warmteafvoer en brandveiligheid. In ruimtes zoals trappenhuizen en kelders bepaalt de hoogte ook de toegankelijkheid van componenten en noodontsluitingen.

Meet- en beheerpraktijken: de hoogte wordt vastgesteld met meetmiddelen zoals een laserafstandmeter of meetlint en vastgelegd in bouw- en installatieplannen. NEN-/IEC-normen geven richtlijnen voor gewenste clearances en het behoud daarvan gedurende de levensduur. Regelmatige inspecties controleren tijdig of kabelhoogten voldoen.