isolatiekamers

Isolatiekamers zijn ruimten die zo zijn ontworpen dat personen, voorwerpen of processen gescheiden blijven van de rest van een gebouw. De belangrijkste doelstelling is het voorkomen of beperken van blootstelling aan infecties, geluid, warmte of chemische stoffen. In de gezondheidszorg worden isolatiekamers vooral gebruikt om de verspreiding van infectieziekten te voorkomen. Ze zijn meestal uitgerust met onafhankelijke ventilatie en luchtdrukregeling; vaak is er sprake van negatieve druk ten opzichte van aangrenzende ruimten om besmetting naar buiten te beperken. Een anteroom en speciale deuren helpen bij het behouden van de gewenste druk.

Andere toepassingen zijn akoestische isolatiekamers in opnamestudio’s of laboratoria, waar geluidshinder, trillingen of externe invloeden beperkt moeten blijven, en industriële omgevingen waar warmte- of chemische isolatie vereist is. Deze kamers hebben doorgaans dubbele wanden, speciale afdichtingen en materialen die bestand zijn tegen specifieke belastingen; ventilatiekanalen kunnen filters bevatten zoals HEPA, en er is vaak aandacht voor onderhoud en monitoring van druk, temperatuur en vocht.

Het ontwerp en beheer van isolatiekamers vereisen samenwerking tussen bouwkundig ingenieurs, HVAC-specialisten en infectiepreventie. Belangrijke overwegingen zijn luchtdrukregeling, luchtdichtheid, filtratie, toegangscontrole en communicatie tussen personen in isolatie en zorgverleners, met oog voor het welzijn van degenen die geïsoleerd zijn. Het gebruik wordt gemonitord om onnodig verblijf in isolatie te voorkomen.