intermittentie

Intermittentie is een begrip in het Nederlands dat verwijst naar de eigenschap van voorkomen met tussenpozen: processen die schakelen tussen actieve en inactieve fasen in plaats van continue voortgang. Het is een beschrijvend begrip en geen theorie; de exacte betekenis hangt af van de context.

In de energiesector verwijst intermittentie naar de variabele opbrengst van zon- en windenergie, die afhankelijk is van weersomstandigheden en daglicht. Deze fluctuaties vormen een uitdaging voor netbeheerders en leiden vaak tot inzet van opslag, flexibele opwekking en vraagsturing om betrouwbare levering te waarborgen.

In de meteorologie komt intermittentie voor als intermitterende neerslag of onregelmatige weersverschijnselen zoals aangezichtstroken van neerslag of mist. Zulke patronen bemoeilijken waterbeheer, kustafwatering en planningsprocessen.

In de biologie en fysiologie komen processen vaak voor als burstachtige of intermitterende activiteit, zoals neuronale prikkeling, hormoonafgifte of genexpressie, die in episodes plaatsvinden in plaats van op een constante snelheid.

Intermitterende signalen in techniek en telecommunicatie beschrijven transmissies die schakelen tussen aan en uit, gekenmerkt door een duty cycle en de tijd tussen gebeurtenissen, wat detectie en verwerking bemoeilijkt of juist kan vereenvoudigen afhankelijk van de context.

Metingen en aanpak: onderzoekers evalueren intermittentie met statistische kenmerken zoals intervallen tussen gebeurtenissen, duur van actieve periodes en variabiliteit. Mitigatie omvat voorspellende modellen, opslagcapaciteit en ontwerp van systemen dat fluctaties kan opvangen. Intermittentie wordt in veel disciplines gebruikt om de niet-continue aard van een proces te beschrijven.