interconnecttarieven

Interconnecttarieven zijn de vergoedingen die telecomproviders elkaar in rekening brengen voor het aan elkaar koppelen van hun netwerken, zodat klanten van verschillende aanbieders met elkaar kunnen communiceren. Het gaat meestal om terminatietarieven: de betaling van de netwerkpartij waar het gesprek eindigt aan de partij die het gesprek heeft gestart. Daarnaast kunnen transit- en andere wholesale-diensten onder interconnect vallen.

Regulering en prijsstelling: In de Europese Unie gelden regels voor kostengeoriënteerde en niet-discriminerende interconnecttarieven, zodat toegang tot elkaars netwerken eerlijk blijft en toetreders zoals MVNO’s kans krijgen. Nationale toezichthouders, zoals ACM in Nederland, stellen regels, publiceren referentieaanbiedingen en kunnen maximale terminatietarieven vaststellen of regels opleggen voor transparantie en boekhoudkundige scheiding. Daartoe kan ook bill-and-keep (BAK) als alternatief voor terminatietarieven worden toegepast in bepaalde markten.

Praktisch functioneren: Partijen sluiten bilaterale overeenkomsten of de regulator doet bindende aanwijzingen bij geschillen. Tarieven worden doorgaans gemeten op basis van verkeer en volume en moeten transparant en niet-discriminerend zijn. Interconnecttarieven zijn cruciaal voor het functioneren van de wholesale markt en beïnvloeden de prijzen die eindgebruikers uiteindelijk betalen, evenals de mogelijkheid voor nieuwe aanbieders om klanten te bedienen.