inflatiedoelstelling

Inflatiedoelstelling is de publiekelijk aangekondigde inflatiegraad die een centrale bank nastreeft binnen een inflatiedoelstellingskader. Doel en meetwaarde worden doorgaans bepaald met prijsindices zoals de harmonised index of consumer prices (HICP) of de consumentenprijsindex (CPI). Het doel dient om prijsstabiliteit te verankeren, onzekerheid over toekomstige prijzen te verminderen en zo lange-termijn economische groei en werkgelegenheid te ondersteunen.

Het doel wordt meestal gecommuniceerd als een numerieke target, vaak rond een procentueel niveau (bijvoorbeeld circa 2%), soms voorzien van een symmetrische band of een bandbreedte en een middellangetermijnhorizon. In de eurozone is de centrale doelstelling vastgesteld door de Europese Centrale Bank (ECB): "below, but close to 2% over the medium term", uitgevoerd door de ECB in samenwerking met de nationale centrale banken, zoals De Nederlandsche Bank (DNB).

Beleidsinstrumenten en uitvoering: om de inflatie terug te brengen naar of op het doel te houden, gebruikt de centrale bank instruments zoals beleidsrente, openmarktoperaties en, indien nodig, onconventionele maatregelen. Vooruitkoppeling en publicatie van economische projecties spelen een belangrijke rol bij het sturen van verwachtingsvorming. De doelstelling kan worden bijgesteld in antwoord op structurele veranderingen in de economie, maar blijft gericht op prijsstabiliteit op de middellange termijn.

Voordelen en discussie: inflatiedoelstellingen vergroten transparantie en geloofwaardigheid van het beleid, en helpen verwachtingen te verankeren. Aan de andere kant kunnen schokken in aanbod (bijv. grondstoffenprijzen) tijdelijke afwijkingen veroorzaken, wat leidt tot discussies over flexibiliteit en de beste communicatie van beleid.