inductielussen

Inductielussen zijn lussen van geleidend materiaal, meestal koperdraad, die dienen om magnetische velden te produceren of te detecteren via elektromagnetische inductie. Een inductielus kan bestaan uit één of meerdere wikkelingen en kan zowel zonder kern (lucht) als met een magnetische kern worden uitgevoerd. De inductantie hangt af van de geometrie (aantal windingen, oppervlakte van de lus, gemiddelde lengte) en van de gebruikte kern.

Toepassingen van inductielussen zijn onder meer gehoorhulpmiddelen en openbare ruimten, waar een inductielus-systeem (gehoorloop) een audiosignaal omzet in een magnetisch veld dat een telecoil in hoorapparaten oppikt. In draadloze energieoverdracht worden zend- en ontvangslussen gebruikt die via magnetische koppeling energie uitwisselen. RFID- en NFC-systemen maken vaak gebruik van kleine inductielussen als antennes. In meet- en regeltechniek dienen lussen zoals Rogowski-coils om wisselstroom te meten zonder ferromagnetische kern, en in sensornetwerken voor veld- of positie-detectie.

Voordelen van inductielussen zijn een eenvoudige constructie, robuustheid en relatieve kosteneffectiviteit; ze kunnen in verschillende vormen en afmetingen worden uitgevoerd en in sommige toepassingen vereist de werking geen directe elektrische aansluiting. Beperkingen zijn onder meer gevoeligheid voor externe magnetische velden en positionering, verliezen bij hogere frequenties en gevoeligheid voor metalen omgevingen, evenals regelgeving in specifieke RF-velden.

Zie ook: inductantie, transformator, wederzijdse inductie, wireless power transfer, RFID, telecoil, Rogowski-coil.