Home

holografie

Holografie is een methode voor het registreren en weergeven van het volledige lichtveld van een object, waardoor een driedimensionale afbeelding kan worden waargenomen zonder draagbare brillen of andere hulpmiddelen. Bij holografie wordt licht van een coherente bron, meestal een laser, verdeeld in een referentiegolf en een objectgolf. De twee golven interfereren op een fotogevoelige laag en vormen een patroon dat als hologram dient. Bij reconstructie wordt het hologram belicht door dezelfde of een vergelijkbare lichtbron, waardoor het object in drie dimensies lijkt te bestaan, met parallax en schaduwen die veranderen bij beweging.

De oorsprong ligt bij Dennis Gabor, die in 1948 het concept ontwikkelde voor betere microscopie. Pas met

Toepassingen zijn onder meer beveiligingshologrammen op betaalmiddelen en documenten, holografische beeldvorming in de wetenschap en industrie,

Beperkingen zijn onder andere de behoefte aan coherente lichtbronnen, optische precisie en hoogwaardige opnamematerialen, wat de

de
komst
van
krachtige
lasers
in
de
jaren
zestig
werd
holografie
praktisch
realiseerbaar.
Daarna
verschenen
verschillende
vormen
zoals
transmission-hologrammen,
reflection-hologrammen
en
computergegenereerde
hologrammen,
elk
met
eigen
belichtings-
en
weergavevoorwaarden.
medische
beeldvorming
en
non-destructive
testing.
In
de
beeldschermtechnologie
zijn
digitale
of
volumetrische
holografische
displays
in
ontwikkeling
en
wordt
onderzoek
gedaan
naar
augmented
reality
en
3D-visualisatie.
Digitale
holografie
gebruikt
sensoren
en
algoritmen
om
hologrammen
digitaal
op
te
slaan,
te
bewerken
en
opnieuw
te
reconstrueren.
kosten
en
complexiteit
beïnvloedt.
Desondanks
blijft
holografie
een
actief
onderzoeksveld
met
voortdurende
ontwikkelingen
in
materialen,
opslagtechnologie,
computergegenereerde
holografie
en
holografische
displays.