holdingstructuur

Een holdingstructuur is een bedrijfsstructuur waarbij één moedermaatschappij (de holding) zeggenschap heeft over meerdere dochtermaatschappijen door het bezit van een meerderheid van hun aandelen. De holding fungeert doorgaans als kapitaalverschaffer, strategisch regisseur en risicobeheerder, terwijl de operationele activiteiten door de dochterondernemingen worden uitgevoerd.

Een holdingstructuur kan uit meerdere lagen bestaan, waaronder tussenliggende holdings. Doorgaans omvat deze opzet een of meer moeders en verschillende dochterondernemingen die in uiteenlopende sectoren of geografische regio's actief zijn.

Het voornaamste doel is centrale eigendom en regie te combineren met operationele autonomie van de dochters. Deze structuur maakt herstructurering, overnames en opvolging gemakkelijker, vergemakkelijkt kapitaalallocatie en stelt bedrijven in staat risico’s te isoleren per dochter.

Voordelen zijn onder meer risicoscheiding, betere toegang tot financiering, en flexibiliteit bij groei en reorganisatie. Daarnaast kan een holding fiscale optimalisatie mogelijk maken via winstverschuiving tussen entiteiten, afhankelijk van lokale regelgeving en fiscale behandeling.

Nadelen zijn onder meer verhoogde complexiteit en kosten, extra governance- en compliance-vereisten, en mogelijk verminderde operationele autonomie van de dochter. In sommige gevallen kan de structuur leiden tot afleidingsrisico's of belastingperceptie als het wordt gebruikt voor ongepaste winstverplaatsing.

Juridische en fiscale overwegingen spelen een centrale rol. Opzet en werking van een holding moeten voldoen aan nationale wetgeving inzake vennootschapsrecht, anti-ontwijkingsregels en transferpricing, en kunnen afhangen van mogelijkheden voor fiscale eenheden of intercompany transacties.