heupgebied

Het heupgebied is de anatomische regio rondom het heupgewricht (articulatio coxae) en omvat delen van de bekkenring, de proximale femur en de omliggende zachte weefsels. Klinisch onderzoek richt zich op pijnlokalisatie, bewegingsbeperking en belastingsresponsen, aangezien pijn in dit gebied kan duiden op intra‑articulaire heupaandoeningen, pees- of slijmbeursproblemen, of spierrupturen.

Anatomie omvat botten, gewrichten en zachte weefsels. Het bekken bestaat uit os ilium, os ischii en os pubis, terwijl de proximale femur kop en hals kent. Het heupgewricht is een kogelgewricht met een labrum en kapsel, versterkt door ligaments zoals het lig. iliofemorale, lig. pubofemorale en lig. ischiofemorale. Rondom het gewricht bevinden zich belangrijke spiergroepen: gluteus maximus, medius en minimus; iliopsoas; tensor fasciae latae; en de adductoren en externe rotatoren. De zenuwen die het gebied innerveren omvatten nervus femoralis, obturatorius en ischiadicus, terwijl de bloedvoorziening hoofdzakelijk via de a. femoralis en de circumflexa femoris loopt.

Veelvoorkomende aandoeningen in het heupgebied zijn onder meer osteoartrose van het heupgewricht, femoroacetabulaire impingement (FAI) en labrumlaesies; heupfracturen (femurhals of intertrochanterisch) komen vooral bij oudere patiënten voor. Daarnaast treden aandoeningen aan pezen en slijmbeurzen op zoals trochantere bursitis, gluteale tendinopathie en iliopsoas‑pijn, wat vaak leidt tot laterale of liespijn in het heupgebied.

Diagnostiek omvat lichamelijk onderzoek, röntgenfoto’s en aanvullende beeldvorming zoals MRI of CT afhankelijk van verdenking op intra‑articulaire of weke‑delenpathologie. Beoordelingen van pijnlokalisatie, mobiliteit en belastingsrespons zijn cruciaal.

Behandeling varieert van conservatief tot chirurgisch: fysiotherapie en revalidatie, NSAID’s en injecties bij ontstekingspathologie; bij duidelijke structurele afwijkingen kan heupartrosechirurgie of heupartroscopie nodig zijn.