handvatverbinding

Handvatverbinding is het geheel van methoden waardoor een handvat stevig is bevestigd aan de hoofdconstructie van een product. Het zorgt voor grip, draagkracht en gebruiksveiligheid en komt voor op veel producten, zoals tassen en koffers, gereedschap, keuken- en huishoudelijke artikelen, en fietsen.

Er zijn drie hoofdbenaderingen: mechanische verbindingen, hechting en integrale productie. Mechanische verbindingen omvatten klinken, schroeven, bouten, pennen en press-fit verbindingen; bij metalen handvatten komen vaak lassen of klemmen voor. Hechten gebeurt met lijmstoffen zoals epoxy of polyurethaan en, in combinatie met hardware, kan het de sterkte en weerstand vergroten. Integrale handvatten worden gevormd tijdens de productie van het hoofdproduct via overmoulage of door handvatten die tegelijk met het product worden vervaardigd.

Ontwerpkeuzes betreffen de belastingrichting (trek, druk en zijbelasting), krachten tijdens het gebruik, trillingen en vervormingen, materiaalkeuzes en compatibiliteit (hardheid, corrosie), productie- en onderhoudskosten, en vervangbaarheid bij slijtage.

Testen bestaan uit trek- of uittrekproeven, schuif- of shear-proeven en vaak duurtesten op gebied van vermoeidheid; normen en testvereisten hangen af van het toepassingsgebied en relevante regelgeving.

Voorbeelden: in tassen en koffers worden handgrepen meestal bevestigd met roestvrije rivetten en stiksels; in gereedschap en keukenapparatuur worden handvatten bevestigd met klinken of lassen, of met overmolding; bij fietsen worden handvatten vaak bevestigd aan sturen met klemmen of bevestigingsbeugels.

Onderhoud: inspecteer op losse bevestigingen, scheuren of slijtage; vervang beschadigde handvatten tijdig.