groenstokfractuur

Een groenstokfractuur is een incomplete breuk van een lang bot bij kinderen. Bij dit type letsel buigt het bot, terwijl de corticale wand aan de andere zijde niet volledig doorbreekt. Het resultaat is een buigzaam bot met een gedeeltelijke breuk – een patroon dat typisch voorkomt bij jeugd door de grotere buigzaamheid van kinderbones en de dikke periost.

Het meest voorkomende gebied bij groenstokfracturen is de onderarm, met name de radius en ulna, maar ook andere lange botten zoals het scheenbeen kunnen getroffen zijn. De letselmechanisme is meestal een val of een klinische buiging kracht die het bot buigt in plaats van volledig breekt.

Diagnose wordt meestal gesteld op klinisch beeld na een val: pijn, zwelling en beperking van beweging. Röntgenfoto’s (AP en laterale stand) laten vaak een scheur of buckling zien aan één kant van de cortex en een incompleet botletsel aan de andere kant. Soms zijn meerdere beeldopnamen of aanvullende views nodig om de fractuur volledig te beoordelen en om groeimusculaire of groeischacht betrokkenheid uit te sluiten.

Behandeling hangt af van de stand van het bot. Bij een adequate uitlijning volstaat immobilisatie met een gips of kunststof gipsverband, meestal 3 tot 6 weken, gevolgd door gecontroleerde terugkeer van functie. Als de fractuur verplaatst is of de uitlijning onvoldoende blijft, kan een gesloten reductie onder verdoving nodig zijn, gevolgd door immobilisatie. Bij kinderen geneest een groenstokfractuur doorgaans snel door remodellering.

Complicaties zijn zeldzaam maar kunnen malunies, refracturen na verwijdering van het gips of groeischade omvatten als de groeibanden betrokken zijn. De prognose is over het algemeen goed met tijdige en adequate behandeling.