gipsverband

Een gipsverband is een immobiliserend verband dat, wanneer nat, uithardt tot een stevige buitenlaag. Het wordt gebruikt om ledematen of delen van het lichaam tijdelijk te stabiliseren na een fractuur, een verstuiking of een ingreep. Traditioneel bestaat het uit stroken gips die rondom het te immobiliseren gebied worden aangebracht; tegenwoordig worden ook synthetische varianten ingezet, die lichter en sneller drogen.

Toepassing en types: Het wordt meestal geplaatst door een arts of orthopedisch technicus in een kliniek. Voor het aanbrengen wordt de huid beschermd met gaas of vilt en de ledemaat zo nodig in een ontspannen positie geplaatst. De gipsstroken worden natgemaakt en rondom het gebied gewikkeld en opgespannen; na verloop van tijd verhardt het materiaal. Volledige sterkte wordt meestal bereikt binnen 24 tot 72 uur, afhankelijk van het type en de dikte.

Zorg en beperkingen: Houd het gebied hoog om zwelling te verminderen en vermijd nat worden. Bescherm het gips tegen water of gebruik een passende hoes tijdens het douchen. Raak geen voorwerpen onder het verband aan en controleer regelmatig de huid rondom het gips op irritatie. Let op tekenen van complicaties zoals toenemende pijn, tintelingen, kou of bleekheid, of een natte, ruikende gips; bij dergelijke signalen medische hulp inroepen.

Verwijdering: Een gipsverband wordt door een professional verwijderd, meestal met een speciale zaag. De immobilisatie duurt zolang de arts heeft voorgeschreven; daarna kan fysiotherapie nodig zijn om kracht en beweeglijkheid te herstellen. Gebruik en verzorging na verwijdering hangen af van het type letsel en de behandeldoelen.