gewrichtskaders

Ge iwrachtskaders is een term die vooral in de Nederlandse literatuur over anatomie, biomechanica en fysiotherapie wordt gebruikt. Het beschrijft de structurele en functionele grenzen waarbinnen een gewricht kan bewegen. De gewrichtskader wordt gevormd door een combinatie van passieve en actieve begrenzingen die samen de bewegingsruimte en stabiliteit bepalen.

De belangrijkste componenten van een gewrichtskader zijn de betrokken botoppervlakken met hun gewrichtsvlakken, de gewrichtskapsel en de ligamentsystemen, en de omliggende spieren en pezen die als actieve ondersteuning fungeren. Daarnaast spelen kraakbeen, menisci of articular discs en synoviaal vocht een rol in demping, smering en de verdeling van krachten binnen het gewricht. Samen bepalen deze onderdelen welke bewegingen mogelijk zijn, hoe groot de amplitude is, en hoe krachten worden doorgegeven bij belasting.

Functie en biomechanica van het gewrichtskader liggen in het waarborgen van een gecontroleerde mobiliteit en stabiliteit. Het kader stopt overmatige beweging, voorkomt dislocaties en draagt bij aan efficiënte krachtoverdracht tijdens dagelijkse activiteiten en sport. Ziekten of letsels kunnen het kader verzwakken of vervormen, wat leidt tot instabiliteit, pijn of beperkte bewegingsvrijheid. Rehabilitatie en oefentherapie richten zich vaak op het herstellen van de normale structuur en functionele samenhang van het gewrichtskader.

Voorbeelden van gewrichten waarbij het begrip kader centraal staat, zijn knie, heup, schouder en pols. In klinische praktijk helpt het begrip bij evaluatie, beeldvorming en behandelplanning. See also: gewrichtsbiomechanica, stabiliteit, bewegingsbereik.