gevechtsvoering

Gevechtsvoering is het vakgebied binnen militaire doctrine dat zich bezighoudt met het plannen, voorbereiden, leiden en evalueren van gevechten en militaire operaties. Het doel is om met de aanwezige troepen en middelen operationele doelstellingen te halen en verliezen en risico’s te beperken, door doelbewuste besluitvorming, coördinatie en uitvoering.

Belangrijke onderdelen zijn: commandovoering en controle (C2), operationele planning en orders, manoeuvre en vuurondersteuning, intelligence, surveillance en reconnaissance (ISR), logistiek, communicatie en informatiebeveiliging, en risicomanagement. Daarnaast gaat gevechtsvoering over de bestrijding van tegenstand, het beschermen van troepen en materieel, en het snel aanpassen aan veranderende omstandigheden.

Drie niveaus van toepassing worden onderscheiden: tactisch (uiteindelijke gevechtsacties en directe inzet van troepen), operationeel (coördinatie van meerdere eenheden en fronten), en strategisch (doelen, middelen en allianties op lange termijn).

Ontwikkelingen in de geschiedenis betreffen de evolutie van manoeuvre-oorlogvoering, gecombineerde wapensystemen en de opkomst van missiecommand en netwerken, waarmee commandostructuren flexibiliteit en snelheid vergroten. In de moderne krijgsmacht spelen digitale informatienetwerken, realtime situational awareness en data-gestuurde besluitvorming een belangrijke rol.

Gevechtsvoering is relevant voor land-, zee- en luchtmacht en vormt een kernonderdeel van operationele doctrine. Opleiding en training richten zich op planning, snelle besluitvorming, coördinatie tussen eenheden en evaluatie van operaties.