gehoorstructuren

Gehoorstructuren verwijzen naar de anatomische en functionele onderdelen die betrokken zijn bij het horen. Het oor kan in drie delen worden onderverdeeld: buitenoor, middenoor en binnenoor, plus de centrale gehoorpaden in de hersenen.

Het buitenoor bestaat uit de oorschelp (aurikel) en de gehoorgang. Geluidsgolven worden opgevangen en geleid naar het trommelvlies (tympanum), dat in trilling gaat.

Het middenoor bevat de gehoorbeentjes: hamer (malleus), aambeeld (incus) en stijgbeugel (stapes). Deze kleine botjes vormen een gehoorversterkingssysteem dat de trillingen van het trommelvlies overdraagt op het venster van het binnenoor. De buis van Eustachius zorgt voor luchtdrukbalans in het middenoor.

Het binnenoor bevat het slakkenhuis (cochlea), waarin de beweging van vloeistoffen elektrische signalen genereert via haarcellen (orgaan van Corti). Deze signalen gaan via de gehoorzenuw (nervus vestibulocochlearis, VIII) naar de hersenstam.

De centrale gehoorroute brengt de signalen verder naar de gehoorcentra in de hersenen: nucleus cochlearis, het superior olivary complex, inferior colliculus en de medial geniculate nucleus in de thalamus, gevolgd door de primaire auditieve cortex in de temporale lob. De organisatie is tonotopisch: verschillende frequenties hebben specifieke representaties.

Gevolgen van beschadiging kunnen leiden tot geleidings- of sensorineuraal gehoorverlies of combinatie; behandeling kan variëren van conservatieve maatregelen tot gehoorapparaten en chirurgie.