gehoorzenuw

Gehoorzenuw,ook wel n. VIII genoemd, is de gehoor- en evenwichtszenuw van het centrale zenuwstelsel. De gehoorzenuw bestaat uit twee takken: de cochleaire zenuw, die geluidstrillingen uit de cochlea naar de hersenstam brengt, en de vestibulaire zenuw, die evenwichtsinformatie uit het vestibulaire apparaat overbrengt.

Anatomie: de sensorische cellichamen bevinden zich in de spiral ganglion (cochleaire tak) en in de vestibulaire ganglion van Scarpa (vestibulaire tak). De zenuw verlaat het binnenoor via de interne gehoorgang, naast CN VII, en verschijnt in de hersenstam bij de cerebellopontine hoek. Daar verbinden de cochleaire en vestibulaire takken met de gehoor- en vestibulaire kernen.

Fysiologie: de cochleaire zenuw stuurt auditieve informatie naar de gehoorkernen in de hersenstam en via relaystations naar de auditieve cortex. De vestibulaire zenuw levert informatie over hoofdpositie en beweging aan de vestibulaire kernen, wat belangrijk is voor het vestibulo-oculair reflex en voor de coördinatie van evenwicht en houding.

Diagnostiek en klinische relevantie: beschadiging van de gehoorzenuw kan leiden tot unilateraal gehoorverlies, tinnitus en balansstoornissen. Een veelvoorkomende aandoening is de akoestische neuroom (vestibulairschwannoom), een goedaardige tumor van Schwanncellen van de zenuw. Diagnostiek omvat audiometrie, vestibulaire tests en beeldvorming zoals MRI.