gegrond

Gegrond is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aanduidt dat iets berust op een solide basis en daarom gerechtvaardigd of terecht is. Het geeft aan dat een bewering, conclusie of besluit berust op feiten, bewijs of een consistente redenering. In juridische en bestuurlijke contexten wordt gegrond vaak gebruikt om aan te geven dat een klacht, bezwaar of verzoek onderbouwd en ontvankelijk is. Het tegenovergestelde is ongegrond, wat aangeeft dat er geen voldoende basis voorhanden is.

De term is afgeleid van grond, in de betekenis van basis of fundament, met de prefix ge- waardoor de betekenis ‘met een basis’ ontstaat. Gegrond kan zowel in formele als in minder formele taal voorkomen, maar blijft vooral gebruikelijk in officiële teksten en beslissingen. Vaak wordt ook gezegd dat iets gegrond op feiten is, of dat een bezwaar gegrond verklaard wordt.

Synoniemen zijn onderbouwd, terecht of gemotiveerd. Antoniem is ongegrond. Verwante termen zijn grondslag (de basis of reden), en grondig, dat weliswaar verwant is qua vorm maar een andere betekenis heeft (zorgvuldig). In veel gevallen wordt onderscheid gemaakt tussen wat gegrond is en wat niet gegrond.

Voorbeelden: Het bezwaar is gegrond. De klacht is gegrond verklaard door de rechtbank. De conclusie is gegrond op de bevindingen uit het onderzoek.