fundusvisualisatie

Fundusvisualisatie is het proces van het zichtbaar maken en beoordelen van het netvlies en de achterste oogstructuren. Het netvlies bevat onder meer de bloedvaten, de oogzenuwkop en de macula. Het doel is het detecteren en monitoren van afwijkingen die de functie van het netvlies of de oogzenuw kunnen beïnvloeden.

Dit gebeurt met diverse instrumenten en beeldvormingstechnieken. Directe ophthalmoscopie biedt een direct vergroot beeld; indirecte ophthalmoscopie geeft een bredere, stereoscopische kijk. Slit-lampbiomikroscopie met een condensorlens of een contactlens vergroot het beeld bij verduistering en pupilverwijding. Voor documentatie en analyse worden vaak kleurend fundusfotografie, autofluorescentiebeelden, fluoresceïne-angiografie en indocyaninegroene angiografie gebruikt. Optical coherence tomography (OCT) levert hoge-resolutie dwarsdoorsneden van de retina. Wide-field en scanning laser ophthalmoscopie breiden het beeldveld uit, met name voor de perifere retina.

Indicaties omvatten screening en monitoring van diabetische retinopathie, leeftijdsgebonden maculadegeneratie (AMD), glaucomatische schade aan de oogzenuw, retinale loslating, vasculaire occlusies en inflammatoire of infectieuze aandoeningen. Bevindingen die men vaak registreert zijn afwijkingen als bloedingen, exsudaten, drusen, oedeem, neovascularisatie en veranderingen in de macula of papil.

Procedure en veiligheid: pupilverwijding wordt vaak toegepast om een groter veld te zien; oogdruppels kunnen noodzakelijk zijn. Bij angiografie met fluoresceïne is er een risico op misselijkheid en, zeldzaam, allergische reacties. De keuze van modaliteit hangt af van de klinische vraag, mediatoestand van het oog en patiëntfactoren.

Fundusvisualisatie is een kerncompetentie in oogheelkunde en optometrie en ondersteunt diagnostiek, behandelplanning en follow-up van vele retina- en glaucomataandoeningen. De gebruikte techniek wordt afgestemd op de aandoening en de patiënt.