fosfaatafzetting

Fosfaatafzetting is een chemisch proces in water- en afvalwaterbehandeling waarbij opgeloste fosfaationen uit de vloeistof worden verwijderd door omzetting in onoplosbare fosfaatzouten die neerslaan en uit de vloeistof verwijderd kunnen worden. Het doel is de fosfaatconcentratie te verlagen om eutrofiëring van waterlopen en oppervlaktewater te beperken.

Meest gebruikte precipitanten zijn ijzer(III)zouten (bijv. ijzer(III)chloride FeCl3 of ijzer(III)sulfaat Fe2(SO4)3) en aluminiumzouten (Al2(SO4)3, AlCl3), soms gevolgd door calciumhydroxide. Door toevoeging en beluchting wordt de pH gecontroleerd in een bereik waarin de vorming van ijzer- of aluminiumfosfaat neerslag efficiënt is (typisch ongeveer pH 6,5 tot 9). Het fosfaat reageert met de metaalionen tot een onoplosbaar fosfaatprecipitaat, dat zich samen met andere flocculerende deeltjes tot sliblokken vormt en daarna via bezinking en filtratie uit de vloeistof verwijderd wordt. De dosering en pH-regeling worden afgestemd op de samenstelling van het water.

Toepassingen en voordelen: fosfaatafzetting is veel toegepast in stedelijke en industriële afvalwaterzuiveringsinstallaties om aan wettelijke fosfaatlimieten te voldoen. Het systeem is robuust en effectief bij variërende fosfaatconcentraties en kan geïntegreerd worden met clarificatie en filtratie. Nadelen zijn onder meer kosten voor chemicaliën en sludgebeheer, mogelijke residuen van metalen in het slib, en gevoeligheid voor alkaliteit, temperatuur en de aanwezigheid van andere ionen.

Sleutelalternatieven en aanvullingen zijn biologische fosfaatverwijdering (EBPR) en struvietprecipitatie (MgNH4PO4) als respectievelijk biologische en recuperatieve opties.