extractiemethode

Extractiemethode is een verzamelnaam voor analysetechnieken die gericht zijn op het scheiden en concentreren van een doelstof uit een matrix door middel van een oplosmiddel. Het principe berust op verschillen in oplosbaarheid of affiniteit tussen twee fasen, waardoor de stof van de oorspronkelijke fase kan migreren naar een solventfase.

Veelvoorkomende vormen zijn vloeistof-vloeistof extractie (LLE) en vaste-fase extractie (SPE). Bij vloeistof-vloeistof extractie wordt de doelstof overgebracht tussen een waterige fase en een organische of gangbare oplosmiddelfase, waarna de stof uit het tweede medium kan worden teruggewonnen. Vaste-fase extractie gebruikt een kolom of cartridge waarop de stof adsorbeert en vervolgens kan worden teruggewonnen met een geschikt oplosmiddel.

Toepassingen bevinden zich in de analytische chemie, farmacologie en klinische diagnostiek, milieu- en voedingsanalyse. Doel is selectieve verwijdering van interferenties en concentratie-optimalisatie voor detectie met instrumenten zoals GC of LC-MS.

Factoren die de efficiëntie bepalen zijn de partitioneringscoëfficiënt van de stof tussen de fasen, keuze en polariteit van oplosmiddelen, pH, temperatuur en de verhouding tussen de fasen. Emulsies, verlies van analyten en valkuilen in recoverie kunnen de nauwkeurigheid beïnvloeden.

Voordelen zijn effectieve zuivering en concentratie, maar nadelen omvatten tijdsintensief werken, milieubelasting door oplosmiddelen en mogelijke residuen of selectiviteitsproblemen.