energievoeders

Energievoeders zijn diervoeders met een hoge energiedichtheid die bedoeld zijn om de energiebehoefte van dieren te dekken. Ze worden vooral ingezet in de veehouderij voor groei, melkproductie, dracht en het opbouwen van reserves. Energie wordt doorgaans uitgedrukt in megajoule per kilogram droge stof (MJ/kg ds) of als metaboliseerbare/bruikbare energie.

Veelgebruikte energievoeders zijn granen (mais, gerst, tarwe), zetmeelrijke bijproducten (maïskuil, aardappelnevenstromen), suikerrijke producten (melasse), oliehoudende zaden en plantaardige oliën. Bij herkauwers worden ook energierijke ruwvoeders zoals maïskuil en silage gerekend tot energievoeders. Het ener­geigehalte wordt bepaald door het aandeel koolhydraten (zetmeel en suikers) en vetten; eiwitten en vezels beïnvloeden de benutting van die energie.

Verwerking (malen, stomen, extruderen, vergisting) kan de verteerbaarheid en energieopbrengst verhogen. In rantsoenen moeten energievoeders altijd gebalanceerd worden met voldoende ruwvoer en eiwit om stofwisseling en pensgezondheid te waarborgen. Te snelle of te hoge inzet van geconcentreerde energie kan leiden tot pensverzuring, verzadigde vettenopbouw of metabole stoornissen.

Kwaliteit en veiligheid worden gereguleerd; aandachtspunten zijn mycotoxinen, verontreinigingen en correcte etikettering. Vanuit duurzaamheidsoptiek is er aandacht voor concurrentie met menselijke voedselproductie, landgebruik en broeikasgasemissies bij de productie van energievoeders.